W styczniu pisaliśmy o dysforii płciowej, czyli sytuacji, w której osoba czuje się niekomfortowo z płcią, z którą się urodziła, lub jest z nią zestresowana i woli żyć jako płeć przeciwna. (Dysforia płciowa jest czasem nazywana "zaburzeniem tożsamości płciowej", a często używanym przymiotnikiem jest "transgenderowy"). W naszym poście omówiliśmy sposoby, w jakie dorośli radzą sobie z tożsamością płciową.

Niektórzy decydują się żyć tak, jak ich pożądana płeć. Na przykład mężczyzna może ubierać się jak kobieta lub prosić innych, by używali jego preferowanego żeńskiego imienia. Inni poddają się krzyżowej terapii hormonalnej, aby stłumić drugorzędne cechy płciowe ich płci biologicznej i promować cechy płci preferowanej. Niektórzy decydują się na operację zmiany płci ("operacja zmiany płci"), która może obejmować usunięcie lub stworzenie piersi i genitaliów.

Co jednak dzieje się, gdy dzieci czują, że urodziły się w niewłaściwej płci?

Nie jest jasne, jak wiele dzieci ma takie odczucia. I nie jest to sytuacja, o której tak często otwarcie się mówi.

Dysforia płciowa u dzieci stanowi wyzwanie dla rodzin. Dziś pokrótce je omówimy.

Wyzwania dla dzieci

Dzieci transseksualne mają zazwyczaj jasność co do tego, jaką płcią powinny być. Wiedzą, która płeć jest dla nich "właściwa".

Ale to "prawo" jest czasem trudne do potwierdzenia w świecie, który oczekuje od nich wyglądu i zachowania zgodnego z ich płcią biologiczną. Jeśli osoby, które przez kilka lat żyły zgodnie ze swoją płcią biologiczną i postanowiły zacząć żyć jako płeć przeciwna, mogą spotkać się z następującymi sytuacjami:

- Brak akceptacji. Dzieci transseksualne mogą odkryć, że ich przyjaciele nie rozumieją ich pochodzenia. Niektórzy rodzice mogą nie pozwalać swoim dzieciom na zabawę z dzieckiem transseksualnym. Ponadto, niektóre drużyny sportowe i kluby szkolne mogą nie pozwolić dziecku na uczestnictwo w zajęciach jako wybrana płeć. Na przykład biologiczna dziewczynka, która chce być chłopcem, może nadal być zmuszona do noszenia tradycyjnego dziewczęcego kostiumu kąpielowego w drużynie pływackiej.

- Frustracja z powodu własnej biologii. Biologiczny chłopiec, który chce być dziewczynką, może być zrozpaczony, gdy głos mu się pogłębi lub gdy pojawi się zarost. Biologiczna dziewczynka, która chce być chłopcem, może odczuwać menstruację jako szczególnie denerwującą.

- Zastraszanie. Dzieci transpłciowe są często dokuczane, wyśmiewane lub zastraszane.

- Lęk i depresja. Nie jest zaskoczeniem, że wszystkie powyższe czynniki mogą przyczynić się do pojawienia się lęku i depresji. Dla wielu dzieci transpłciowych zalecana jest pomoc psychologa.

Wyzwania dla rodziców i opiekunów

Rodzice i opiekunowie dzieci transpłciowych często stają przed trudnymi pytaniami:

- Czy powinienem pozwolić mojemu dziecku żyć jako preferowana płeć? Jeśli tak, jaki jest najlepszy sposób, aby to zrobić? I kiedy powinno to nastąpić?

- Jak mogę to wyjaśnić innym dzieciom, dalszej rodzinie, przyjaciołom i społeczności? Jak mogę pomóc im to zrozumieć?

- Co będzie się działo w szkole? Czy moje dziecko zostanie zaakceptowane? Czy nauczyciele i administratorzy będą się do niego dostosowywać?

- Czy moje dziecko będzie dokuczane lub zastraszane? Jak mogę pomóc mu lub jej poradzić sobie, jeśli tak się stanie?

- Co się stanie, gdy moje dziecko wejdzie w okres dojrzewania?

- Czy powinniśmy rozważyć "blokery dojrzewania"? Są to specjalne leki, które hamują zmiany związane z dojrzewaniem. Wielu rodziców postrzega blokery dojrzewania jako sposób na zyskanie na czasie, gdy dziecko podejmuje decyzje dotyczące tożsamości płciowej. Środki blokujące dojrzewanie płciowe są odwracalne. Jeśli zostaną one odstawione, dziecko przejdzie przez okres dojrzewania płci biologicznej.

- Czy powinniśmy rozważyć leczenie hormonalne w późniejszym okresie? (Starsze dzieci mogą przyjmować hormony, aby ułatwić sobie zmianę płci).

- Co zrobić, jeśli moje dziecko chce operacji zmiany płci?

- Chociaż kocham swoje dziecko, mam poczucie straty w stosunku do mojego biologicznego syna lub córki. Czy to normalne? Jak mogę poradzić sobie z tymi uczuciami?

- Czy moje dziecko zdecyduje się "wrócić" do swojej biologicznej płci? Jeśli tak, co się wtedy stanie?

Co powinny zrobić rodziny?

Każde dziecko jest inne i każda rodzina przechodzi swoją własną drogę. Jeśli jednak czujesz, że Twoje dziecko może być transpłciowe, możesz podjąć pewne kroki:

- Porozmawiaj ze swoim pediatrą. Może on pomóc w ocenie zachowania dziecka, wskazać kolejne kroki i skierować Cię do odpowiednich specjalistów, takich jak terapeuci lub endokrynolodzy.

- Porozmawiaj z innymi rodzinami dzieci transpłciowych. Poszukaj grup wsparcia osobiście lub w Internecie. Rozmowa z innymi, którzy dzielą Twoje doświadczenia może pomóc Ci poradzić sobie z takimi sytuacjami jak samotność, zastraszanie, polityka szkoły i pomoc rodzeństwu w dostosowaniu się. Inne rodziny mogą również zasugerować pomocne zasoby, takie jak strony internetowe, płyty DVD lub materiały drukowane, które pomogą Ci dowiedzieć się więcej.

- Przede wszystkim jednak wspieraj swoje dziecko. Upewnij się, że dziecko wie, że jest kochane, szanowane i bezpieczne. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko doświadcza lęku lub depresji, koniecznie poszukaj profesjonalnej pomocy.